Bunun bir kaç nedeni var aslında.
Beni karşılıksız, önyargısız, eleştirmeden, sözlerime farklı anlamlandırma yapmadan, sözlerimi başka taraflara çekmeden tarafsızca, sadece ben olduğum için beni dinleyebilecek birinin olmayışından, ya da benim o kişiye henüz rastlayamadığımdan olabilir.
Ben kinci bir insan olmadım. Şu kişi şu zaman bana bunu demişti falan hiç diyememiştim ta ki bir ay öncesine kadar. Benim için değerli olan biri, bana çok ağır bulduğum bir şey söyledi. İnsanın yaptığı işin değersizleştirilmesi sanırım her insan için ağır bir durum olurdu. Bu nedenle bu durum benim için son derece üzücüydü. Ben kafaya takan bir insanım, kendime dert edinirim, elimde değil.
Her neyse konuyu çok fazla uzatmadan şunu söyleyeyim, yazmayı hep sevdim bu yüzden yazmak, benim için bir iş değil. Tam aksine kendimi rahatlattığım, dillendiremediklerimi anlattığım bir hobi.